Sa gabi, habang tulog ang siyudad, sumusulat ako—hindi para sa tagumpay kundi para sa naiiwan sa silensya. Ito ay hinggil ng kalikasan, hindi algoritmo.

Sumulat ako sa gabi, mag-isa sa aking apartment sa South Side—ang screen ng laptop ang tanging liwan. Hindi ito tungkol sa panalo o bonus, kundi sa pag-alala ng kahulugan sa katahimikan.

Isinulat ko ito sa gabi, hindi para manalo kundi para tandaan ang katotohan sa kahaliman. Hindi ito tungkol sa luck o algorithm—kundi sa tahimik na pagtitiwala ng isang may-aman na puso.

Sa katamtaman ng gabi, natutunan kong ang panalo ay hindi tungkol sa paghahabol—kundi sa pagiging malakas sa katahimikan. Ang bawat sandali ay ritwal, hindi taya.

Bilang isang manonood mula sa South Side ng Chicago, natuklasan ko ang White Aries Glory bilang ritwal—hindi pagsusugal, kundi paghahanap ng kahulugan sa kalawakan ng mga random na sandali. Alamin kung paano ito nagbigay-daan sa akin para makita ang sarili ko.