Namatay ko na ang panalo ay nasa paghahabol ng spin—hanggang sa isang tahimik na gabi, naisip ko: ang makina ay hindi nagsasalita. Ang totoo ay nasa hininga bago mo i-click.

Hindi ang panalo ang tunay na kaligiran—kundi ang katahimikan. Bilang isang grad sa UCL na may pagsasaliksik at digital media, natutunan kong ang paglalaro ay higit pa sa mga ilaw at pera.

Naniniwala akong ang tagumpay ay nasa mga bitag—hanggang sa isang araw, nalaman kong ang totoong kaligayahan ay nasa pagmumula, hindi sa pananat. Ito ay tungkol sa pagiging sarili, hindi sa lucky spin.

Sa kahaliman ng gabi, naging ritwal ang bawat spin—hindi pag-asa sa pera, kundi pakikinig sa tahimik na ritmo ng kaluluwa. Ito ay hinggil sa pagkakasalig, hindi sa tagumpay.

Nakakita ko na ang talang pag-ikot ay hindi nagdadala ng tadhana—kundi ang tahimik na paghinga sa pagitan ng mga simbolo. Ang tunay na gantimpala ay ang pagsasalba, hindi ang pera.