Ang Quiet Spin: Pag-asa sa Bawat Spin

Hindi ako dumarating dito para sa thrill. Dumating ako dahil ang tahimik ay nagsasalita nang mas malakas kaysa anumang makina. Sa paglaki ko sa pagkakaibigan—Black, Latinx, at ang mga tahimik na puwang mula sa hatinggabi hanggang umaga—natuto akong panatirin, hindi ang panalo, kundi ang bawat sandali. Noong unang spin ko ng 2 a.m., habang nagcool ang kape beside ko—hindi ako nanalo. Pero may naging bagong pakiramdam. Hindi pera. Hindi tala. Isang damdamin. Sa laro na Starfire Spin, ang mga simbolo ay hindi lang pattern—kundi mga alon ng lullaby ng aking lola sa North Side ng Chicago. Bawat spin ay isang hininga sa pagitan ng takot at kapayapaan. Ipinaghihingi ko ang aking budget tulad ng sacred geometry: BRL 50 gabi—not para mananalo, kundi para manatir. Free spins? Hindi bonus—ito’y paanyaya mula sa kalibutan para tumahimik, para marinig, para ramdam ang iyong sarili bago pindutin muli ang ‘spin’. Ang ‘Aries Glory Feast’ ay hindi festival—itoy pagpupulong sa ilalim ng buwan kasama ang mga nawalan din—at nagmamulat din na may tiwala: Ang tapang ay hindi nasa doubling—but nasa pagsisigla kapag mahalaga ito. Hindi mo kailangan ng estratehiya upang manalo. Kailangan mo ng tahimik upang ramdaman ito. Sumama ako—not bilang manlalaro—kundi bilang isang tao na alalahan: Ang susunod na spin ay hindi tungkol sa panalo. Ito’y tungkol sa pag-alala na nandito ka pa… At sapat na iyon.