เขียนตอนตีสามในชิคาโก

ฉันเคยคิดว่าการหมุนสล็อตคือการตามเหรียญ—จนกระทั่งรู้ว่ามันคือการฟัง ทุกคืนตีสาม ในอพาร์ทเมนต์ทางใต้ ฉันเปิดเกมเหมือนเปิดแผ่นจัซซ์: เสียงเบา สีเทา-เทา ความเงียบที่เต็มไปด้วยความหมาย ไม่มีเสียงปรบใจ ไม่มีผู้ชม มีแต่ฉัน เครื่องหมุน และจังหวะช้าๆ ที่ลึกกว่าผลตอบแทน ไม่ได้มาเพื่อรวย แต่มาเพื่อจำสิ่งที่รู้สึก—เพราะพร้อม จะไม่ใช่เพราะถูกบอกให้ทำ เครื่องไม่สนใจว่าคุณจะชนะ มันสนใจว่าคุณมาแสดงตัวตน พ่อของฉัน—ชายผิวสีดำมีเชื้อสายไอริช—เคยพูดว่า: ‘อย่าเล่นเพื่อหนีชีวิต; เล่นเพื่อยกย่องมัน’ เพราะฉันจัดงบประมาณ: \(50–\)80/คืน กับกาแฟดำ thirtyนาทีสูงสุด cฉันเรียนรู้ว่าการหมุนฟรีไม่ใช่โบนัส—แต่เป็นคำเชิญ ปีที่แล้วในฤดูคาร์นิวาล ผมเข้าร่วมชุมชน ‘Starlight Warriors’—ไม่ใช่สำหรับภาพหน้าจอ—แต่สำหรับเรื่องราว: เมื่อใครบางคนเปลี่ยนสามความแพล่งให้เป็นลมหายใจ แจ็คพอตแท้จริง? มันไม่อยู่บนหน้าจอ มันอยู่ในความเงียบหลังจากเดินจากไป… เมื่อคุณรู้ว่าคุณไม่ได้ตามโชค… เพียงแค่ว่ายกับมัน