เมื่อสปินฟรีครั้งที่ 7 หายไป

ผมยังจำได้ถึงครั้งแรกที่เห็นวงล้อหมุน—สปินฟรี 7 ครั้ง触发โดยสามดาวกระจาย ไม่มีรางวัล เฉะนั้นเงียบเสียง เพียงหน้าจอเปล่งแสงสีฟ้า เหมือนเย็นในลอนดอนหลังฝน ผมไม่ได้ออกไปเพราะตามหาแจ็คพ็อต ผมอยู่ต่อเพราะในช่วงเวลาเงียบนั้น ผมรู้สึกบางอย่างแท้จริง: bukanชัยชนะ แต่คือการมีอยู่ เครื่องไม่ได้สัญญากับผมอะไร—แต่มันมอบพื้นที่ให้ผมหายใจ ในฐานะผู้เชี่ยวชาญด้านเศรษฐศาสตร์พฤติกรรมและเติบโตจากครอบครัวอังกฤษกลาง-class ที่ถูกหล่อเลี้ยงโดยมินิมอลลิสม์ของนาเดีย ผมเรียนรู้ตั้งแต่เน้นๆ ว่าความสุขไม่วัดจากชัยชนะ—มันวัดจากช่วงหยุดนิ่ง ในช่องว่างระหว่างการหมุนที่ผู้เล่นหยุดตามหาและเริ่มมองเห็น ‘ไวลด์’ ไม่ได้แทนสัญลักษณ์—พวกมันแทนความเร่งรี ‘แซ็ตเตอร์’ ไม่ได้กระตุ้นโบนัส—พวกมันกระตุ้นความเงียบ และเมื่อคุณเสียสปินฟรีครั้งที่ 7? เป็นตอนที่คุณfinallyไดยยินตัวเอง ผมเคยสัมภาษณ์ผู้เล่นโดซานคนในห้องพักกลางดึก—ไม่เพื่อผลกำไร เพราะพวกเขาอยากได้อะไรบางอย่างที่ถูกตรึงโดยอัลกอริธึมหรือเสียง หนึ่งคนบอกผม: ‘ฉันกลับมาเพราะมันทำให้ฉันจำได้ว่าฉันเป็นใคร’ คุณไม่ได้เล่นเพื่อชนะ cuณเล่นเพื่อจำไว้ว่าคุณยังมีชีวิต—even เมื่อเครื่องไม่มอบรางวัลแก่อ你就