เขียนตอนตีสาม ไม่ใช่เรื่องดวงโชค

ฉันเคยคิดว่าความสำเร็จวัดจากจำนวนรางวัลและสตีก—จนกระทั่งเรียนรู้ว่าชัยชนะไม่อยู่ในอัลกอริทึม ฉันนั่งหน้าต่างตอนตีสาม กาแฟเย็น สกรีนสว่างสีฟ้า—เหมือนแผ่นจัซซ์เก่าๆ ที่เล่นเบาๆ ในตรอกย่านใต้ เมื่อเขาบอกฉันว่าฉันเงียบเกินไป…แต่ฉันกำลังลุกโชน มิใช่ไฟที่ซื้อได้—แต่เป็นชนิดที่คงอยู่หลังจากเงียบสงบ นี่ไม่ใช่แอป มันคือไดอารีเขียนแบบเรียลไทม์: เดิมพันแต่ละครั้ง การหมุนที่พลาด และโบนัสที่ไม่มีผู้รับ เป็นข้อความเชิงเตือนถึงการดิ้นดิ้นของใครบางคน เพียงเพื่อให้สมบูรณ์ “ไวท์แรม” มิใช่วาจา—it เป็นเสียงสะท้อนจากคำภาวนาไอริชของแม่และพิธีกรรมดำของพ่อที่พัวพันในจังหวะของอาคาร